Η Λήμνος είναι το όγδοο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας με έκταση 476 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το τέταρτο σε μήκος ακτών (260 χιλιόμετρα). Βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο, στο Θρακικό πέλαγος, ανάμεσα στο Άγιον Όρος, τη Σαμοθράκη, την Ίμβρο και τη Λέσβο. Μαζί με τον Άγιο Ευστράτιο αποτελούν την επαρχία Λήμνου του νομού Λέσβου. Πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι της Λήμνου είναι η Μύρινα, που πήρε το όνομα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά του νησιού, του Θόαντα. Ως το 1955 η Μύρινα ονομαζόταν Κάστρο, ονομασία που επικράτησε κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο και άτυπα ακόμα έτσι αποκαλείται από τους παλιότερους Λημνιούς.
Η Λήμνος είναι ηφαιστειογενές νησί. Αν και δεν έχει δάση, έχει εκτεταμένες εύφορες πεδιάδες καλλιεργημένες με σιτηρά κι αμπέλια. Επίσης, έχει υπέροχες και καθαρές παραλίες και είναι ένα νησί ιδανικό για ήρεμες διακοπές. Οι βασικές ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και η αλιεία. Επίσης, ο τουρισμός, το εμπόριο και τα ναυτικά επαγγέλματα. Ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε 17.000 κατοίκους περίπου βάσει της απογραφής του 2011 (το 2001 ο πληθυσμός είχε βρεθεί περίπου 18.000).
Το όνομα Λήμνος είναι πανάρχαιο, αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο .το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη Λήιον, που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις "ληίς" (που σημαίνει κοπάδι) + "μήλο" (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την αρχαιότητα. Στους κλασικούς χρόνους ήταν ο σιτοβολώνας της αρχαίας Αθήνας, από την οποία άλλωστε κατελήφθη, και αργότερα ο προμηθευτής σιταριού της αυτοκρατορικής αυλής του Βυζαντίου. Ακόμα και σήμερα, το σήμα κατατεθέν της Λήμνου είναι τα σπαρμένα σιταροχώραφα που φθάνουν ως την άκρη της θάλασσας.
Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν και άλλα ονόματα: "Ανεμόεσσα", από τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στη περιοχή (η Ανεμόεσσα σήμερα είναι οικισμός, στον οποίο κατοικούν όσοι υπηρετούν στην Πολεμική Αεροπορία μαζί με τις οικογένειές τους), "Αιθάλεια" ή "Αιθαλία" (από την αιθάλη - καπνό του ηφαιστείου της), "Πυρόεσσα" (για την ηφαιστειώδη φύση της νήσου), "Δίπολις" (από τις δύο κύριες αρχαίες πόλεις της, την Μύρινα και την Ηφαιστία), "Σιντηίς" (από τους πρώτους κατοίκους της, τους Σίντιες), "Αμπελόεσσα" (από τους εκταταμένους αμπελώνες της), "Υψιπύλεια" (από τη μυθική βασίλισσα Υψιπύλη) και "Ηφαίστεια νήσος" (νήσος του Ηφαίστου). Οι Ενετοί και οι Φράγκοι την έλεγαν "Σταλημένη", πιθανώς εκ παραφθοράς της φράσης "στη Λήμνο" ή "στα Λήμνου" (= κράτα πορεία προς τη Λήμνο).
⟶ Βικιπαίδεια (Τελευταία τροποποίηση 06:51, 16 Δεκεμβρίου 2015.)
Η Λήμνος είναι το όγδοο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας με έκταση 476 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το τέταρτο σε μήκος ακτών (260 χιλιόμετρα). Βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο, στο Θρακικό πέλαγος, ανάμεσα στο Άγιον Όρος, τη Σαμοθράκη, την Ίμβρο και τη Λέσβο. Μαζί με τον Άγιο Ευστράτιο αποτελούν την επαρχία Λήμνου του νομού Λέσβου. Πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι της Λήμνου είναι η Μύρινα, που πήρε το όνομα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά του νησιού, του Θόαντα. Ως το 1955 η Μύρινα ονομαζόταν Κάστρο, ονομασία που επικράτησε κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο και άτυπα ακόμα έτσι αποκαλείται από τους παλιότερους Λημνιούς.
Η Λήμνος είναι ηφαιστειογενές νησί. Αν και δεν έχει δάση, έχει εκτεταμένες εύφορες πεδιάδες καλλιεργημένες με σιτηρά κι αμπέλια. Επίσης, έχει υπέροχες και καθαρές παραλίες και είναι ένα νησί ιδανικό για ήρεμες διακοπές. Οι βασικές ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και η αλιεία. Επίσης, ο τουρισμός, το εμπόριο και τα ναυτικά επαγγέλματα. Ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε 17.000 κατοίκους περίπου βάσει της απογραφής του 2011 (το 2001 ο πληθυσμός είχε βρεθεί περίπου 18.000).
Το όνομα Λήμνος είναι πανάρχαιο, αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο .το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη Λήιον, που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις "ληίς" (που σημαίνει κοπάδι) + "μήλο" (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την αρχαιότητα. Στους κλασικούς χρόνους ήταν ο σιτοβολώνας της αρχαίας Αθήνας, από την οποία άλλωστε κατελήφθη, και αργότερα ο προμηθευτής σιταριού της αυτοκρατορικής αυλής του Βυζαντίου. Ακόμα και σήμερα, το σήμα κατατεθέν της Λήμνου είναι τα σπαρμένα σιταροχώραφα που φθάνουν ως την άκρη της θάλασσας.
Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν και άλλα ονόματα: "Ανεμόεσσα", από τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στη περιοχή (η Ανεμόεσσα σήμερα είναι οικισμός, στον οποίο κατοικούν όσοι υπηρετούν στην Πολεμική Αεροπορία μαζί με τις οικογένειές τους), "Αιθάλεια" ή "Αιθαλία" (από την αιθάλη - καπνό του ηφαιστείου της), "Πυρόεσσα" (για την ηφαιστειώδη φύση της νήσου), "Δίπολις" (από τις δύο κύριες αρχαίες πόλεις της, την Μύρινα και την Ηφαιστία), "Σιντηίς" (από τους πρώτους κατοίκους της, τους Σίντιες), "Αμπελόεσσα" (από τους εκταταμένους αμπελώνες της), "Υψιπύλεια" (από τη μυθική βασίλισσα Υψιπύλη) και "Ηφαίστεια νήσος" (νήσος του Ηφαίστου). Οι Ενετοί και οι Φράγκοι την έλεγαν "Σταλημένη", πιθανώς εκ παραφθοράς της φράσης "στη Λήμνο" ή "στα Λήμνου" (= κράτα πορεία προς τη Λήμνο).
⟶ Βικιπαίδεια (Τελευταία τροποποίηση 06:51, 16 Δεκεμβρίου 2015.)
