Η Ήπειρος είναι γεωγραφική και ιστορική περιφέρεια στην νοτιοανατολική Ευρώπη, που μοιράζεται μεταξύ της Ελλάδας και Αλβανίας. Βρίσκεται μεταξύ της οροσειράς Πίνδου και του Ιονίου Πελάγους, εκτεινόμενη από τον κόλπο του Αυλώνα και τα Κεραύνια όρη στον βορρά, μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο και τα ερείπια της ρωμαϊκής πόλης Νικόπολη στον νότο. Σήμερα είναι διαιρεμένη μεταξύ της περιφέρειας Ηπείρου στη βορειαονατολική Ελλάδα και τους νομούς Αυλώνα, Αργυροκάστρου και Μπεράτ στην νότια Αλβανία. Η μεγαλύτερη πόλη στην Ήπειρο είναι τα Ιωάννινα, έδρα της περιφέρειας Ηπείρου, με το Αργυρόκαστρο μεγαλύτερη πόλη στο Αλβανικό μέρος της Ηπείρου.[1]
Τραχιά και ορεινή περιοχή, η Ήπειρος ήταν η περιοχή βορειοδυτικά της αρχαίας Ελλάδας.[2] Κατοικούνταν από τις ελληνικές φυλές των Χαόνων, Μολοσσών, και Θεσπρωτών, και ήταν η έδρα του ιερού της Δωδώνης, το παλαιότερο αρχαίο ελληνικό μαντείο, και το πιο διάσημο μετά τους Δελφούς. Ενωμένη σε ένα ενιαίο κράτος το 370 π.Χ. από τη δυναστεία των Αεκιδών, η Ήπειρος απέκτησε φήμη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πύρρου της Ηπείρου, του οποίου οι εκστρατείες εναντίον της Ρώμης είναι η προέλευση του όρου «Πύρρειος νίκη». Η Ήπειρος έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα το 146 π.Χ., που ακολουθήθηκε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στην Τέταρτη Σταυροφορία, η Ηπείρος έγινε το κέντρο του Δεσποτάτου της Ηπείρου, ένα από τα διάδοχα κράτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 15ο αιώνα, και έγινε ημι-ανεξάρτητη κατά την διακυβέρνηση του Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά οι Οθωμανοί εκ νέου την επανέφεραν υπό τον έλεγχό τους το 1821. Μετά τις Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νότια της Ηπείρος έγινε μέρος της Ελλάδας, ενώ η Βόρεια Ήπειρος έγινε μέρος του νεοσύστατου κράτος της Αλβανίας.
⟶ Wikipedia (Τελευταία τροποποίηση 17:01, 30 Νοεμβρίου 2015)
Η Ήπειρος είναι γεωγραφική και ιστορική περιφέρεια στην νοτιοανατολική Ευρώπη, που μοιράζεται μεταξύ της Ελλάδας και Αλβανίας. Βρίσκεται μεταξύ της οροσειράς Πίνδου και του Ιονίου Πελάγους, εκτεινόμενη από τον κόλπο του Αυλώνα και τα Κεραύνια όρη στον βορρά, μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο και τα ερείπια της ρωμαϊκής πόλης Νικόπολη στον νότο. Σήμερα είναι διαιρεμένη μεταξύ της περιφέρειας Ηπείρου στη βορειαονατολική Ελλάδα και τους νομούς Αυλώνα, Αργυροκάστρου και Μπεράτ στην νότια Αλβανία. Η μεγαλύτερη πόλη στην Ήπειρο είναι τα Ιωάννινα, έδρα της περιφέρειας Ηπείρου, με το Αργυρόκαστρο μεγαλύτερη πόλη στο Αλβανικό μέρος της Ηπείρου.[1]
Τραχιά και ορεινή περιοχή, η Ήπειρος ήταν η περιοχή βορειοδυτικά της αρχαίας Ελλάδας.[2] Κατοικούνταν από τις ελληνικές φυλές των Χαόνων, Μολοσσών, και Θεσπρωτών, και ήταν η έδρα του ιερού της Δωδώνης, το παλαιότερο αρχαίο ελληνικό μαντείο, και το πιο διάσημο μετά τους Δελφούς. Ενωμένη σε ένα ενιαίο κράτος το 370 π.Χ. από τη δυναστεία των Αεκιδών, η Ήπειρος απέκτησε φήμη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πύρρου της Ηπείρου, του οποίου οι εκστρατείες εναντίον της Ρώμης είναι η προέλευση του όρου «Πύρρειος νίκη». Η Ήπειρος έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα το 146 π.Χ., που ακολουθήθηκε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στην Τέταρτη Σταυροφορία, η Ηπείρος έγινε το κέντρο του Δεσποτάτου της Ηπείρου, ένα από τα διάδοχα κράτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 15ο αιώνα, και έγινε ημι-ανεξάρτητη κατά την διακυβέρνηση του Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά οι Οθωμανοί εκ νέου την επανέφεραν υπό τον έλεγχό τους το 1821. Μετά τις Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νότια της Ηπείρος έγινε μέρος της Ελλάδας, ενώ η Βόρεια Ήπειρος έγινε μέρος του νεοσύστατου κράτος της Αλβανίας.
⟶ Wikipedia (Τελευταία τροποποίηση 17:01, 30 Νοεμβρίου 2015)
